มงคลที่ ๒ คบบัณฑิต - ต้องถนอมมิตรแท้

ราชสีห์ไม่สามารถยั้งความเร็วไว้ได้ จึงตกลงไปในเปือกตม เท้าทั้งสี่ขยับเขยื้อนไม่ได้เลย จึงต้องยืนปักเท้าทั้งสี่เหมือนเสาเรือน อดอาหารอยู่ ๗ วัน ไม่มีสัตว์ตัวไหนกล้าเดินมาใกล้บริเวณนั้นเลย ในวันที่แปด มี สุนัขจิ้งจอก ตัวหนึ่ง เที่ยวหาอาหารมาถึงบริเวณนั้นพอดี ครั้นเห็นราชสีห์ก็รีบทำท่าจะวิ่งหนี ราชสีห์รีบพูดปลอบสุนัขจิ้งจอกว่า

ทศชาติชาดก เรื่องสุวรรณสาม ผู้ยิ่งด้วยเมตตาบารมี ตอนที่ 3

วันแล้ววันเล่าที่ภิกษุผู้มีความกตัญญูได้ปรนนิบัติเลี้ยงดูบิดามารดาเป็นอย่างดีเช่นนี้ ไม่เคยให้โยมทั้งสองได้อด แต่สำหรับท่านเองนั้นมักจะอดอาหารเป็นส่วนใหญ่ เพราะเมื่อออกบิณฑบาตแสวงหาภิกษาหารมาเพื่อตนเอง ก็มักจะออกเมื่อยามสายมากแล้ว ส่วนมากมักจะได้เพียงบาตรเปล่ากลับสู่วิหาร มีน้อยวันเหลือเกินที่ได้ฉันจนอิ่ม

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 7

ทรงสอนพระองค์เองว่า “เตมิยกุมารเอย ชาติก่อนๆโน้นเจ้าก็เคยอดอาหารมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วมาบัดนี้ เจ้าจะหวั่นใจไปทำไม“ไฟนี้แม้จะร้อนเพียงใด แต่ก็เทียบไม่ได้กับไฟในนรก แม้เราจะตายในกองไฟนี้ก็ยังประเสริฐกว่า”

独りじゃない。。。

หญิงชาวสวิส แรกเกิดเธอคลอดก่อนกำหนด ต้องอยู่ในตู้อบหลายสัปดาห์ เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด แต่เธอก็รอดมาได้ พออายุได้ 16 ปี อยู่ๆเธอก็เกิดความคิดว่าตัวเองนั้นอ้วน ทั้งๆที่ตัวเธอก็ไม่อ้วนแต่อย่างไร เธอเริ่มอดอาหาร น้ำหนักลดลงเรื่อยๆ จนต้องเข้ารับการรักษา แต่ไม่นานความรู้สึกนี้ก็กลับมาอีก...ต่อมา เธอได้กลับไปรักษาตัวอีกครั้ง จนอาการดีขึ้น ไม่นานเธอก็ได้พบกับความผิดหวังในความรัก ด้วยความที่เป็นคนที่มีรักเดียว ทำให้เธอไม่คิดจะรักใครอีกเลย จนได้มาเจอกับ DMC ทำให้เธอตกหลุมรักอีกครั้ง...

ทำไมสังฆทานจึงเป็นบุญใหญ่

บทความอธิบายมูลเหตุทำให้สังฆทานเป็นบุญใหญ่ในพระพุทธศาสนา พร้อมหลักฐานจากพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับความสำคัญของการถวายสังฆทานและอานิสงส์ของการทำบุญนี้

โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำเกี่ยวกับการให้ทานและรักษาศีล

โอวาทและคำสอนจากหลวงปู่วัดปากน้ำเกี่ยวกับการทำทาน รักษาศีล และการสร้างบุญ เพื่อให้ผู้ที่สนใจศึกษาได้เข้าใจหลักธรรมในชีวิตประจำวัน.

อัมพชาดก ชาดกว่าด้วยบัณฑิตควรพยายามร่ำไป

ในฤดูแล้งที่ยาวนาน แหล่งน้ำดื่มกินเหือดแห้ง ดาบสหนุ่มได้ทำรางไม้และตักน้ำมาเติมจนเต็มเพื่อให้สัตว์ทั้งหลายดื่มกิน จนตัวท่านเองเหนื่อยล้าไร้เรี่ยวแรง สัตว์ทั้งหลายเห็นความลำบากของท่าน จึงพร้อมใจกันนำผลไม้จากป่าเอามาให้ดาบสในทุกๆ วัน

ฉัททันตชาดก ชาดกว่าด้วยพญาช้างฉัททันต์

“ พรานเอ๋ย นางผู้นั้น ละวางพยาบาทได้ก็ด้วยชีวิตเรา จงเลื่อยเอางาของเราไปเถิด ” การสิ้นกรรมในชาติภพนั้น พญาฉัททันต์ทนเจ็บปวดเป็นที่เวทนาการ จนเมื่อพรานนำงาคู่ไปถึงกาสิกกรัฐ แล้วพญาช้างก็ขาดใจตาย

สุขฉบับคนไม่แคร์โลก

จะไม่แคร์โลกอย่างไรให้อยู่อย่างมีความสุข

คำชี้แจงจากวัดพระธรรมกาย 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2560 เวลา 10.00 น.

คำชี้แจงจากวัดพระธรรมกาย 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2560 เวลา 10.00 น.